Categories Uncategorized

Буҳрони издивоҷ ва вазъи зан дар ҷомеъа

Илҳом Беков, раиси бахши ҲНИТ дар ноҳияи Мастчоҳ

Бисмиллоҳир раҳмонир раҳим, алҳамдулиллоҳирраббил ъоламин вассалоту вассалому ъало набий­ино Муҳаммад(с). Ассалому алай­кум ва раҳматуллоҳи ва баракотуҳ. Манзури банда масъалабардорӣ кардани ин мавзӯъ, ба хотири во­дор сохтани давлатмардон ҷиҳати муносибати дилсӯзона доштани онҳо дар нисбати ҳуқуқи занони ҷавон аст. Занро гуфтори мардумӣ ҷинси латиф мегӯянд, вале дар бо­тини он тазодҳое нуҳуфтаанд, ки ҷанбаи парварандагӣ доранд. Дар Қуръон сурае ҳаст зери номи «Ни­со» (занҳо), аз ин бармеояд, ки таваҷҷуҳи Парвардигор ба зан хос ва Паёмбари мо, Муҳаммад (с) ҳам биҳиштро зери қудуми модар қарор додааст.

Дар Тоҷикистон, ки ба қавли раисиҷумҳур, Эмомалӣ Раҳмон 99% мусалмонанд, зан дар ин кишвари 8 милионнафара чӣ ҷойгоҳе дошта бошад? Оё ин ҷойгоҳ ба зани мусал­мон мувофиқ аст ва дар ин ҷойгоҳ насли ояндаро ба чӣ тарзе мета­вон дид? Умед аст, ин суолот силаи раҳми давлатмардонро бедор наму­да, дар халли ин буҳрон чораҳои за­руриро меандешанд.

Заминасози буҳрони издивоҷ: Ҳассостарин бемории ҷомеъа, ки кадоме онро дар ҷомеъа роз нигоҳ дошта наметавонад ва ҳеҷ таби­бе роҳи табобати онро пайдо на­мекунад, ин болоравии рӯзафзуни занону духтарони бешавҳар дар ҷомиъаи мусалмонист. Ин ҷо шо­яд суоле ба миён ояд, ки ин буҳрон аз куҷо сар задаву бо кадом усул онро бояд ҷилавгирӣ кард? Бан­да асли падидоварандагони ин буҳронро дар парлумони кишвар мебинам. Масалан, ҷойӣ доштани қабули қонунҳое, ки дар мавриди хос маънии зиддидинӣ доранд ва омили дигар номувофиқ будани мақомоти марбута дар қиболи Ис­лом дар ҳукумати ҶТ аст.

Ҳеҷ давлате аз ин мушкилот раҳо намеёбад, агар неруи роҳбарии ҷомеъа бо неруи динии он эҳтиром қоил нашавад. Масалан, давлатҳое, мисли Америка, Русия, Ҷопон ва даҳҳо кишварҳои мутарраққие ҳам ҳастанд, ки давлатмардони онҳо ба қишри рӯҳоният эҳтироми хос қоиланд ва дар тамоми масоил ба раъйи онҳо эҳтиром мегузоранд.

Вале бармегардем ба давлат­мардони худ, онҳо дар зоҳир ба диндорон эҳтиром доранд, дар асл дину мазҳабро ба буғӣ шудан те­ла медиҳанд. Барои мисол, аз як ҷониб бисёрзаниро манъ дошта, аз дигар ҷониб бордоркунии сунъи­ро иҷоза медиҳанд. Агар ба рафта­ни занон ба масҷид садгузорӣ ме­кунанд, аммо дари казиноҳоеро боз мегузоранд. Динро аз давлат ҷудо гуфта, хатибони масоҷидро ҳамчун олоти сиёсӣ истифода ме­баранд, никоҳи исломиро бе эъти­бор дониста, зиноро шакли расмӣ мебахшанд. Ёдбуди Имоми Аъзам­ро таҷлил мекунанд, аммо садди роҳи бунёди мадрасаҳои мазҳабӣ мешаванд, амр ба маъруфро ил­лат дониста, рақсу бозиро ҳикмати хеш қарор медиҳанд. Инҳоянд за­минасози омилҳои буҳронҳо дар издивоҷ.

Пешгирии ҳама амрози ҷомеъа дар каломи Худовандист. Агар би­сёрзаниро мушкили ҷомеъа медо­нед рӯ биёред ба сураи «Нисо»: 3, ки дар он Худованд мефармояд: «Ва агар тарсед, ки адл натавонед (кард) дар ҳаққи духтарони падар­мурда, пас никоҳ кунед касеро, ки хуш ояд барои шумо аз занон ду-ду, се- се ва чор-чор».

Ин аст барномаи муҳиме, ки ба фитрати мардуми мо мувофиқ аст. Агар давлатмардони мо ба Ав­рупо тақлид мекунанд, дар он ҷо фоҳишахонаҳо расмиянд, ҳатто никоҳи ҳамҷинс ҳам иҷоза аст. Манзур аз масал задани Авру­по ин аст, ки зан он ҷо ҳар вақте шаҳваташ боло гирифт, меравад ба фоҳишахона ё аз дигар васои­ли ғайришаръӣ истифода мебарад. Оё давлатмардони кишвар фикр мекарда бошанд, ки зану духтари тоҷик дар ҳар хонадони деҳот бо­лотар аз синни 25, ҳатто 35-сола монда чӣ кор кунанд? Чӣ, мо низ хоҳарони хешро ба фоҳишагӣ майл доданием? Барои чӣ ин масъала дар андешаи давлатмардони мо истис­но шудааст?

Бародарон ва хоҳарони гиромӣ! Ин буҳронҳо ба ҳайсияти мил­лат зарбаҳои шадид расонида ме­тавонанд, ба вижа дар тақвову худопарастӣ. Биёед таваҷҷуҳ на­моем ба раванди зиндагӣ, ки чӣ душворие бар дӯши мард уфтода­аст, маҳбасҳо аз мард пур, акса­ри мутлақи муҳоҷирон мард, дар тамоми тасодуфу хушунатҳои иҷтимоъӣ бештар мардҳо талаф меёбанд. Дар ҳоле ки ҷинси латиф наздик ба ду баробари мардҳо аф­зоиш ёфтаанд. Аслан нуктаеро бо­яд қайд намоям, ки давлатмардони мо корхонаҳоеро бояд дар тамоми қаламрави кишвар ба таври лозим афзоиш бахшанд ва занону дух­таронро ба кор ҷалб созанд, инчу­нин мардони соҳибкори асилро им­кон ва шароитро барои рушди кор­хонаву истеҳсолот муҳайё созанд, то нафақаи иҷтимоъии хосе барои таъмини занон пайдо шавад ва син­ни нафақа аз 60-солагӣ ҳадди ақал ба 45 коҳиш пайдо намояд.

(Наҷот)

More From Author

You May Also Like