Муҳаммадшарифи Абдуллоҳ
Ман ва Роғуншоҳ дар як куча ва дар ҳамсоягӣ зиндагӣ мекардем. Иттифоқан ҳар ду якчо айёми кудакиро сипарӣ намуда, шомили як мактабу донишгоҳ ва як факултет низ будем. Аз рӯйи тасодуф дар як дафтар низ ба касби хушнависӣ шуруъ намудем.
Солиёни дароз бо ҳамдигар зиндагӣ кардем, то ин ки ҳар ду як рӯз мудир шудем. Аммо баъд аз гирифтани курсиҳои мудирият роҳу зиндагии мо ҷудо шуд. Медонед чаро?
Бале, барои ин ки Роғуншоҳ раис шуду ман нашудам.
Як руз ҳавлии Роғуншоҳ таъмир шуду аммо аз ман нашуд, ки нашуд.
Рӯзи дигар ба ҳавли Роғуншоҳ қолинҳои нав оварда шуд, аммо аз ман нашуд, ки нашуд.
Муддате баъд, ба ҳавлии ӯ асбобу анҷоми хона (мебел) оварда шуд, аммо ба ҳавлии ман нашуд ки нашуд.
Ду ҳафта баъд, барои авлодҳои Роғуншоҳ либосҳои нав ва модерн харида шуд, аммо барои авлодҳои ман нашуд, ки нашуд.
Якмоҳ баъд, барои хонаи ӯ зару зевари руз харида шуд, аммо барои кучи ман нашуд, ки нашуд.
Якуним моҳ баъд, аз хонаи Роғуншоҳ ҳар шаб бӯйи оши палов боло мешуд, аммо аз хонаи ман нашуд, ки нашуд.
Се моҳ баъд, ба даҳани дарвозаи ҳавлии ӯ як мошини хушсифати шахсӣ оварда шуд, аммо ба даҳани дарвозаи ҳавлии ман нашуд, ки нашуд.
Шаш моҳ баъд, Роғуншоҳ, ки болотар аз панҷоҳ сол умр дошт, як духтараки 18- соларо ба ҳайси зани дуюм гирифт, аммо барои ман нашуд, ки нашуд.
Нуҳ моҳ баъд, як духтар ва як писари ӯ ба хотири идомаи таҳсилоти олӣ ба хориҷ фиристода шуд, аммо аз ман нашуд, ки нашуд.
Як сол баъд, барои Роғуншоҳ як хона дар маркази шаҳр ва чаҳор хонаи панҷҳиҷрагӣ дар Зарафшону Ваданасос ва Домпечату гардиши фурудгоҳ харидорӣ шуд, аммо барои ман нашуд, ки нашуд.
Якуним сол пас, Роғуншоҳ ба ҷурми гирифтани ришва ва фиребкорӣ аз вазифа сабукдуш гардида, бандӣ шуд.
Медонед охири кор чӣ шуд? Он чи шуданӣ буд, шуд.
Роғуншоҳ пас аз як муҳокамаи тулонӣ ба 20 сол ҳабс маҳкум шуду ба маҳбасхонаи ҳафтум кучонида шуд, аммо дар бораи бандаи ҳақир он чи нашуданӣ буд, нашуд, ки нашуд.
